1- فوق لیسانس کیلویی چند: ..... چند روز قبل شاهد مصوبه‏ای بودیم از مجلس که شرط داوطلبی نمایندگی مجلس را داشتن مدرک فوق لیسانس قرار می‏داد. البته خوشبختانه این مصوبه از طرف شورای نگهبان رد شد اما واقعا دوستان در مجلس چرا به چنین نتیجه‏ای رسیده بودند؟ کیست که نداند آدمی که فوق لیسانس یا دکترا داشته باشد مثل یک چاه عمیق است. در یک زمینه کاملا محدود (مثلا خواص کششی بتون وقتی ملاتش پر از یه چیز خاصی باشه!) مطالعات وسیعی کرده اما معلوم نیست چقدر تجربه زندگی واقعی خارج از کلاس درس را داشته یا چقدر درباره مسایل عمومی جامعه مطالعه کرده است. البته آن بخشی از مصوبه مجلس که داشتن 5 سال سابقه مدیریت را الزامی می‏کرد بنظرم نگرش درستی داشت. چرا ما اینقدر جوزده مدرک هستیم؟ درست است که آدمهایی که بدنبال علم می‏روند چون چیزهایی می‏دانند که افراد کمی از آنها اطلاع دارند گاهی مورد احترام هستند اما نباید کسی باورش بشود که باید حاکمیت جامعه را هم بدست این آدمها سپرد. مدارک تحصیلات تکمیلی بدرد افرادی می‏خورد که قصد دارند کار آکادمیک و دانشگاهی انجام دهند یا محقق و پژوهشگر بشوند. اگر چه در جامعه ما افراد با استفاده عنوان دکتر و مهندس برای خود پایگاه اجتماعی درست می‏کنند و تلقی روشنفکری و فهمیده بودن درباره خود دارند که چه بسا صحیح نباشد.

2- نظریه بازی‏ها: ..... اخیرا نظریه بسیار جالبی تحت عنوان نظریه بازی‏ها مطرح شده تا بتواند هر نوع تعامل اجتماعی-اقتصادی را که تحت قوانین مشخصی صورت می‏گیرد مدلسازی کند. چیزی که در این نظریه بسیار مهم است اطلاعات است. اگر بازیگر الف بداند که بازیگر ب چه استراتژی اتخاذ کرده می‏تواند با پیش‏بینی رفتار طرف مقابل بهترین واکنش را داشته باشد. اما ربط این قضیه به بازی سیاسی ایران چیست؟ بازیگر الف (دولت) از زمانی که وارد بازی شده دائما مشاهده می‏کند که بازیگر ب (مخالفین دولت) مدام اتهام می‏زند، خبرسازی می‏کند و جنگ روانی راه می‏اندازد. دولت تصمیم می‏گیرد وارد کارزار رسانه‏ای نشود و تمام نیروی خود را برای اجرای طرح‏های نوینی که با خود آورده است بکار گیرد. در این اثنا بازیگر ب چنان در اتهام‏زنی جلو می‏رود که تو گویی کشور را با بحران مواجه می‏کند ..... دولت ناگهان می‏بیند که بازیگر ج و د هم با او مخالف شده‏اند اینجاست که رییس دولت به وزرایش دستور می‏دهد که راجع به اقدامات دولت اطلاع‏رسانی کنند. مشکل از کجا بود؟ اخیرا مبدعین تئوری بازی‏ها به نتایج جالبی رسیده‏اند. آنها فهمیده‏اند اگرچه اطلاعات منبع اصلی قدرت است اما تنها با حفظ اسرار نیست که می‏توان قدرت داشت. قدرت اطلاعات تنها وقتی بروز می‏یابد که آن را تا قسمتی افشا کرده باشید. این فرایند افشا همان روابط عمومی یا جنگ و جدال رسانه‏ای است. کسی که رسانه ندارد حتی اگر رییس جمهور هم باشد قدرتی ندارد و اگر احمدی نژاد واقعا قصد دارد اهداف مقدسی که برای آنها تلاش می‏کند را عملی سازد باید وارد کارزار رسانه‏ای بشود.